IF MAKING MOVIES IS A CRIME, THEN CRIME IS MY BUSINESSBlogger Templates

Σάββατο 27 Φεβρουαρίου 2010

ΕΤΣΙ ΣΥΝΕΒΗ……..ΘΑ ΜΕ ΠΙΣΤΕΨΕΤΕ;

Κοιμήθηκε και είδε ένα όνειρο. Δεν μας ενδιαφέρει το περιεχόμενο του αν και ήταν ένα ασυνήθιστο όνειρο, ομολογουμένως όχι πιο ασυνήθιστο απ’ ότι είναι κατά κανόνα τα όνειρα που βλέπουμε όλοι. Αυτό που έχει όμως τη μεγαλύτερη σημασία σ΄αυτή την περίπτωση, είναι που για πρώτη φορά  συνειδητοποίησε ότι τα όνειρα μας τα στέλνουν άλλοι και γι΄αυτό δεν πρέπει να τα περνούμε στα σοβαρά. Εμείς δεν φέρουμε γι΄αυτά καμία απολύτως ευθύνη.
Αυτή η σημαντική διαπίστωση δεν προέκυψε ακριβώς έτσι. Η χρήση εδώ του όρου ‘’συνειδητοποίησε ‘’ είναι μάλλον ατυχής. Αν θέλουμε να είμαστε πιο ακριβείς οφείλουμε να πούμε ‘’αντελήφθη’’ η ’’κατανόησε’’ η ‘’κατάλαβε’’ η έστω ‘’επληροφορηθει’’. Γιατί η ‘’συνειδητοποίηση’’ είναι μια διαδικασία μάλλον επώδυνη. Προκύπτει μετά από πνευματικό τοκετό, και στην συγκεκριμένη περίπτωση δεν συνέβη ακριβώς αυτό. Ούτε κατά διάνυα.
Δεν πρόεκυψε επίσης ούτε από το γεγονός ότι το περιεχόμενο του ονείρου δεν είχε φαινομενικά καμία απολύτως σχέση με την καθημερινότητα του, την ζωή του και τα αισθήματα του. Θα μπορούσε κάλλιστα, βεβαια, να το εκλάβει ως μια συμβολική πιθανή ερμηνεία όλων των παραπάνω - αναφέρομαι παντα στην πραγματικότητα του. Συνηθισμένος καθώς ήταν από προηγούμενες παρόμοιες καταστάσεις,  είχε ήδη αρχίσει να ψαχνει για ερμηνειες κατά την διάρκεια που το έβλεπε.  Αλλά αυτό που τον τάραξε, αυτό που το αιφνιδίασε, αυτό που δεν περίμενε, ήταν ότι στο τέλος του ονείρου, αν μπορούμε να ισχυριστούμε ότι ένα όνειρο μπορεί να έχει τέλος,  εμφανίστηκαν τίτλοι, όπως σε μια κινηματογραφική ταινία, και μάλιστα με γράμματα κεφαλαία κι όχι μικρά: ‘’Οποιαδήποτε ομοιότητα με πραγματικά πρόσωπα και καταστάσεις, δεν οφείλεται σε πρόθεση,  είναι ατυχώς τυχαία και μοιραία συμπτωματική’’.

Σαφώς αντιλαμβάνεστε, τώρα που φτάσαμε μέχρι εδώ, ότι ο σωστός όρος που έπρεπε έξ΄αρχης να χρησιμοποιήσουμε στο κείμενο μας, ήταν  ‘’διάβασε’’ η έστω ‘’ανέγνωσε.’’
Αλλά όπως λέει και ο Ναμπόκωβ, η ιστορία μας θα ήταν διατυπωμένη σε λιγότερες γραμμές, που θα μας αρκούσαν, αν δεν υπήρχε η απόλαυση της αφήγησης.

Νίκος Γιαννόπουλος
27/2/2010

Δεν υπάρχουν σχόλια: